Όποτε βρω ευκαιρία κάνω τον περίπατο μου στα μαγαζιά, εκει που οι άνθρωποι χαλαρώνουν. Ο τρόπος που χαλαρώνουν οι άνθρωποι είναι μια ένδειξη για να καταλάβει κάποιος τι τους πιέζει και συνάμα, ένας τρόπος για να τους εκμεταλλευτουν αυτοί που ζητούν κάθε ευκαιρία για να βγάλουν χρήματα.
Οι αγορές στη χώρα μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση δηλαδή, αφου πλέον βρισκόμαστε σ’ αυτο το κύμα επιρροής, μεγαλώνουν θρασύτατα. Ο κόσμος αγοράζει ποικιλίες εμπορευμάτων που πολύ συχνά δεν χρησιμοποιεί ούτε στη καθημερινότητα του, ούτε και σε ειδικές εκδηλώσεις (γάμους, βαφτίσια κτλ). Η δικαιολογία για αυτές τις αγορές είναι απλή (μέχρι και απλοϊκή μπορώ να πω), «Δεν το αξίζω»;
Όχι ρε φίλε δεν το αξίζεις! Τι έκανες για να το αξίζεις; Τα λεφτά σου αξίζουν σ’ αυτούς που σου τα παίρνουνε, εσύ όμως δεν το αξίζεις! Ο εγωισμός της κοινωνίας μας έφτασε στο Ζενίθ του! L’Oreal, γιατί το αξίζεις!
Ένας άνθρωπος κερδίζει αξία με την ανθρωπιά του, με τον ίδιο τρόπο που αξίζει ένα οποιοδήποτε αντικείμενο, με την χρησημότητα του. Η μόνη διαφορά των δύο είναι πως ο άνθρωπος έχει την ελευθερία να επιλέξει αν θα έχει χρησημότητα και ποιά θα είναι. Ο άνθρωπος κερδίζει αξία ανάλογα με αυτά που προσέφερε στην κοινωνία του, όχι ανάλογα με αυτά που πρόσεφερε στον εαυτό του. Το να προσφέρεις στον εαυτό σου είναι, εκτός από εγωιστικό, και εύκολο.
Έτσι για να καταλάβετε πόσο μικρό κομμάτι του κόσμου είμαστε, σκεφτείτε πόσο μεγάλο είναι το σύμπαν και πόσο απειροελάχιστη είναι η επιρροή μας σ’αυτο. Αυτός που θα απλώσει το χέρι του να αγγίξει την πολλαπλότητα, την απόσταση, την ενέργεια, την δυναμική του σύμπαντος, ξεπερνόντας (και όχι αγνοόντας) κάθε κομμάτι της ανθρωπιάς του, είναι αναμφίβολα αυτός με την μεγαλύτερη ανθρωπιά. Αυτός που θα αναπτύξει την επιστήμη, την τέχνη, την αλληλεγγή ή την αγάπη, χωρίς να χαθεί, τότε αυτός θα κατακτήσει την βασιλεία των ουρανών που καμιά εκκλησία δε πρόσφερε, αλλά κάθε άλλο, προσπάθησε να κλέψει απ’ την ζωή μας.
Αγαπητέ φίλε που αντέχεις να ζεις σε μια τέτοια πραγματικότητα, αξίζει να ζεις αυτό που βλέπεις; Πάνω από κάθε πόνο, κάθε ντροπή, κάθε δύστυχο ανθρώπινο συναίσθημα, η ανθρωπιά περιμένει. Μην περιμένεις τον κόσμο να έρθει στα μέτρα σου, εσύ μπήκες σ’ αυτον τον κόσμο, ζήσε όπως αισθάνεσε, νιώσε την συμπόνια προς αυτούς που κλαίνε κάθε μέρα στα καταστήματα εξαρτημένοι, που πονούν και θέλουν να σπάσουν τα σίδερα τους. Πρόσφερε στον συνάνθρωπό σου με τον δικό σου τρόπο και θα δεις πόσο διαφορετική θα είναι η ζωή σου. Τότε θα αξίζεις!
Οι επιλογές μας πλέον εχουν γίνει ακόμα πιο πολλές, αφού ζούμε σε μια πιο μεγάλη κοινωνία. Σπουδάζουμε στο εξωτερικό οι περισσότεροι, ταξιδεύουμε για διακοπές στο εξωτερικό, ερχόμαστε συνέχεια σ’ επαφή μέσω των μέσων επικοινωνίας και ιδιαίτερα το διαδύκτιο και η τηλεόραση, τόσο πολύ που το εξωτερικό έγινε εσωτερικό και οι επιλογές του επιλογές μας. Χάνουμε τις αξίες μας, όχι γιατί οι αξίες του εξωτερικού δεν είναι καλές, αλλά γιατί έχουμε να διαλέξουμε μέσα από μια μεγάλη μάζα μπλεγμένων αξιών που δεν μπορούμε να βρούμε την άκρη. Ότι δε λύνετε κόβετε όμως, και όταν εμείς οι ίδιοι δεν το κόψουμε από μόνοι μας, θα το κόψει μια κρίση, ίδια με αυτή που εξελήχθηκε στις Η.Π.Α.
Μην ψάχνετε τον Θεό, ο Θεός είναι το σύμπαν, το φώς, η ενέργεια, και όλα γύρω σας είναι φτιαγμένα από αυτή την ενέργεια. Οι Θεοί των εκκλησιών είναι εικόνες του Θεού που κάποιοι είδαν και περιέγραψαν και άλλοι παρερμήνευσαν (πολλές φορές με το προσωπικό τους συμφέρον ή με δικές τους αντιλήψεις, χωρίς να υπολογίζουν την κουλτούρα της εποχής τους και την επιρροή της στο μέλλον), όμως ο πραγματικός Θεός παρουσιάζεται στον καθένα μέσω διαφορετικού φακού. Δείτε μέσα από τα σίδερα της φυλακής όσο πιο μακριά. Δρόμοι υπάρχουν πολλοί, διαλέξτε τον δικό σας, έχετε απεριόριστες επιλογές, ο χρόνος σας όμως είναι περιορισμένος.
Πολιτικοί, επαγγελματίες, εκκλησίες, έμποροι και όλοι όσοι έχουν να κάνουν με την ανόητη ύλη (η ύλη χωρίς σκοπό), την ύλη που δεν υπάρχει για να καλήπτει τις ανάγκες μας, αλλά μας δημιουργεί νέες, προσπαθούν να σας εκμεταλλευτούν για να ζείτε «λένε» καλύτερα, με σκοπό να σας τα παίρνουν καλύτερα, μα ούτε αυτοί περνούν καλύτερα γιατί προσκολούνται και αυτοί στον φαύλο κύκλο της ύλης.
Όλοι αυτοί είναι όσοι σε κάνουν να νομίζεις πως αξίζεις, για να αξίζεις όμως πρέπει να θέλουν οι άλλοι να σε έχουν δίπλα τους όπως ακριβώς και με τα αντικείμενα που αγοράζουμε. Γ’ αυτό τονίζουν και μερικές θρησκείες την ταπεινοφροσύνη, γιατί απλά δεν είμαστε τίποτα και σαν τίποτα που δίνει βοήθεια στο τίποτα να γίνει κάτι, δικαιολογούμε την ύπαρξη μας.
Οι ιδέες (ή η εξέλιξη τους) μένουν, η ύλη ανακυκλώνεται. Κάποτε θα γίνουμε και εμείς πετρέλαιο για να μας κάψουν τα επόμενα όντα του πλανήτη μας που θα αναπτυχθούν τεχνολογικά.
